Reunie in the middle east.

Het kwam op mijn pad. Eén van mijn bloglezers nodigde mij uit om naar Egypte te komen.

Ik had net nee gezegd tegen een prachtige groepsreis naar hetzelfde gebied. Ik voelde dat ik alleen mocht reizen en bam, de uitnodiging kwam.

Als er op korte tijd twee of driemaal iets op mijn pad komt dan weet ik dat ik ja moet zeggen. Dat ik geleid word.

Ik vertrek zonder plan, met heel veel goesting. Zo kan ik volgen wat er op mijn pad komt.

Enya en haar vriend komen mij ophalen in de luchthaven en mijn reis kan beginnen.

Ik krijg prachtige mensen op mijn pad en natuurlijk ook impressionante natuur.

Het valt mij op dat ik snel land in deze streek. Dat ben ik niet gewoon. Sommige reizen beginnen pas binnen te komen als ik al een poos terug thuis ben.

Ik voel me hier duidelijk thuis.

Ik voel me wel niet onmiddelllijk op mijn gemak bij de mannen omdat mijn vertrouwen er niet helemaal is. Ik tast af en zet bewust zelf grenzen.

Ik hoor mezelf nogal veel nee zeggen, zonder eerst te luisteren of te voelen.

En dan krijg ik spiegels in het thema vertrouwen in de man.

Mijn vertrouwen in de man, in mijn mannelijk deel krijgt een enorme boost.

Ik ontmoet prachtige mannen, Egyptische, Israëlitische en Russische.

Eigenlijk allemaal met hetzelfde verhaal.

Deze mannen zijn allen op de vlucht voor het leger of de oorlog. Ze kiezen voor vrede.

Zachtjesaan begon het bij mij binnen te dringen. De mannen die kiezen voor verzachting, voor vrede in plaats van oorlog, zij zijn in vele delen van de wereld op de vlucht.

Er kwam plots een enorm gevoel van grote bewondering en dankbaarheid voor de moed van de man. Ook voor mijn eigen mannelijke deel.

Wat een lange en moedige weg legt de man af om eigen keuzes te maken, om niet meer mee te gaan in de energie van geweld, van beslissingen vanuit macht en ego.

Terwijl ik dit schrijf is het 12u12. Dank u universum om mij te zien en te bekrachtigen.

Ik ben verbonden met het getal 3, het zegt mij in dit moment dat het goed is om dit verhaal te delen, te communiceren.

Ik ben lang bezig geweest in de laatste jaren met mijn vrouwelijke energie. Haar terug leren kennen, de trauma's herkennen en omarmen, haar eren.

Nu weet ik dat dit nodig was om mijn mannelijke energie een basis te geven, veiligheid te brengen.

Zodat hij langzaam maar zeker ook durft te zijn, en in krachtige verzachting kan gaan.

Ik ben al een tijdje bezig met vergeving te geven aan de man in mij, die ook dader is geweest van vreselijke dingen.

Door oa mijn ontmoetingen in Egypte zie ik terug de pracht, de moed, het uithoudingsvermogen van de man. De man die de vrouw wil beschermen, alles wil geven om haar gelukkig te maken. Ik ben dankbaar voor de spiegels.

Ik voel dat de vrouw en de man in mij herenigd zijn in onvoorwaardelijke liefde.

Zonder verwachtingen, zonder eisen.

Je kan wel denken dat dit voor mijn relatie met mijn partner ook alleen maar positief werkt.

Mocht je al gehoord hebben van het heilige huwelijk tussen man en vrouw, binnen in jezelf, dit verhaal gaat hierover.

Terug thuis krijg ik alleen maar bevestigingen dat dit echt is gebeurd.

Ik droom van een reunie met de mensen waar ik kine mee studeerde.

Op het einde herken ik 1 man, ik noem zijn naam en we vliegen in elkaars armen. We versmelten bijna en hij legt onmiddellijk zijn handen op mijn onderbuik. Mijn heilige plaats.

Voor mij een teken dat hij mij herkent in wie ik ben. Ik heb tranen in mijn ogen als ik terug wakker word. De man in mij herkent de vrouw in mij en omgekeerd.

Ik begin ook plots mijn verlovingsring terug te dragen.

We gaan op restaurant en de ontwerper van mijn kleed op onze burgerlijke trouw zit naast ons.

En vandaag doe ik een meditatie van I AM, ra, ra, ja over het huwelijk met mezelf.

Ik ben een blij, gelukkig mens. Ik leef met grote aandacht voor alles wat zich aandient in mijn leven. Ik kuis op binnen in mezelf en help zo ook de wereld mooier te maken.

Dank u prachtige man (in mij) om te kiezen voor verzachting, voor vrede. Zo kunnen wij (de vrouw en de man), in harmonie samenleven. En kan de vrede in de wereld alleen maar groeien.

Ik ben weer eens herboren in een stukje van mezelf.