De angst voor de waarheid, eerlijkheid

Deze morgen werd ik door een voorval helemaal terug gekatapulteerd naar mijn kindertijd. Een leugentje om bestwil, zo werd dat geformuleerd, was voor mij niet vreemd. Ik dacht er lang in mijn leven zelfs niet bij na. Ik voelde wel dat leugens in mijn lichaam veel teweeg brachten maar ik maakte er liever geen contact mee. Ik was bang om eerlijk te zijn, voor de gevolgen. Ik had namelijk de ervaring dat ik gestraft werd of dat mensen kwaad werden als ik eerlijk was in de wereld. Mijn waarheid werd niet gesmaakt ofzo.

Vandaag ga ik doorvoelen wat er gebeurt in mijn lijf als ik niet eerlijk ben. Ik geef de angst liefde en aandacht en ga er niet voorbij.

Amai, das niet min. Ik voel geen doorstroming meer, mijn nieren gaan steken, mijn hart gaat enorm pijn doen en mijn derde chakra ondervindt druk.

Ik laat alles gebeuren en concentreer mij op mijn ademhaling. Eerst komen gevoelens van schaamte, kwaadheid, verdriet voorbij.

Na een tijdje komt er rust. Het voelt alsof dit niet alleen over mij gaat, ook over het grotere geheel.

De gedachte van hamsteren komt voorbij. Ik vraag mij al enkele dagen af waarom mensen dat doen, terwijl ze weten dat anderen daardoor in de penarie komen te zitten. Ik vraag me af, mochten we allemaal heel eerlijk zijn tegen onszelf en de wereld, of we niet anders zouden reageren? Eten is de basis en iedereen heeft het nodig.

Misschien vraagt corona ons wel stil te staan, tijd te maken om te luisteren naar onszelf. Te gaan voelen waar we angstig van worden, dat erkennen en geen leugens meer ophangen. Liegen in je leven creëert angst, angst maakt dat energie blokkeert. Als energie niet stroomt functioneert niks optimaal. En de angst vergroot.

Vertrouwen daarentegen doet leven.

Ik ga de uitdaging aan, ik ga door elke angst die zich aandient.

Grote kuis, het is toch de tijd van het jaar!

En... ik biechtte mijn leugen op. Ze werd met veel liefde ontvangen. (dank u Catrin)

Hoe reageer jij als iemand jou een leugen opbiecht? Een mooike om eens bij stil te staan.

Veel liefs,

Nele