Het masker

Ik zit een beetje zenuwachtig aan mijn computer. Ik voel al enkele dagen dat ik wil schrijven over dit hot en delicate item. Iets in mij is wat bang. Maar het andere iets in mij dat me duwt en zegt te schrijven overwint. Ik vraag begeleiding, dat al wat ik schrijf moge zijn voor het hoogste goed.

Wat heb ik een weerstand. Het beeld van een gemaskerde bevolking, van mezelf met een masker snoert letterlijk mijn ademhaling af. Mijn systeem protesteert, weigert nog te functioneren met een masker.

Tegelijkertijd voel ik ook een weerstand naar de hele beweging die ontstaat wijzend naar de ander, de ander doet altijd alles fout en wij zijn weer het slachtoffer.

Het spelletje dat altijd al gespeeld is gaat verder.

Dat voelt niet juist voor mij. Het is tijd dat we onze eigen verantwoordelijkheid gaan zien en nemen in heel dit gebeuren.

En tot in mijn tenen voel ik dat we hebben te beginnen bij onszelf. Dat de beweging naar binnen, het aankijken van onze binnenwereld een rechtstreeks effect heeft op onze buitenwereld.

Ik ben heel intens gaan voelen wat dat masker bij mij teweegbrengt.

Het nodigt mij uit. Het nodigt mij uit mijn weerstand tegen delen van mij waar ik liever een masker over draag, mijn angsten, te gaan erkennen, te omarmen en lief te hebben.

Als ik mezelf, de aarde, alles wat is liever wil gaan zien heb ik alles wat ik ben te erkennen en te omarmen.

Wanneer we enkel gaan protesteren zonder tegelijkertijd de stukken in onszelf te erkennen die nu boven komen en ons overal worden gespiegeld bv kwaadheid, frustratie, angst, verdriet, bedrog, geweld, mishandeling, afscheid, ...dan belanden we in oorlog.

De oorlog binnen in onszelf gaat verder zolang we ontkennen. Zo lang we de ander beschuldigen en de pijn, verdriet,... binnen in onszelf niet gaan aankijken blijven we het oorlogsspelletje spelen.

Bij mij is er bijvoorbeeld erkenning in een stuk van mijn eigen daderschap gekomen. Ik kwam tot de conclusie dat mijn slachtofferstuk wel al veel erkenning kreeg en liefde maar dat er veel schuld en pijn zat op mijn daderschap. Door deze gevoelens te erkennen, en niet te ontkennen, kreeg ik letterlijk terug meer lucht, meer adem.

Wij hebben allemaal deze twee delen in ons en ze vragen aandacht en liefde.

Hoe kunnen we een vredevolle, liefdevolle wereld creëren als de oorlog binnenin ons blijft voortduren?

Ik dank het masker voor wat het in gang zet bij mij.

Deze evolutie brengt me meer in mijn liefdeskracht, het verzacht mijn angsten en vergroot mijn vertrouwen. Zo kan ik zonder masker, ook letterlijk, in de wereld staan.

Mooi Mens, maak tijd om te voelen! Laat je hart opengaan voor het prachtige wezen dat je bent! Leef en vertrouw! Heb lief!

Kijk je angsten aan, duw ze niet weg. Het is belangrijk nu oude jeugdpatronen verder uit te werken om vrij in je volwassen leven te kunnen staan. De negatieve ervaringen, soms op heel subtiel niveau die in je kind-zijn blokkades hebben veroorzaakt mogen uitgezuiverd worden.

Op dit niveau werk ik nu tijdens mijn sessies. Angsten in het bewustzijn helpen brengen, ze uitspreken, erkennen en omarmen om ze diep in de kern los te maken.

Ga niet in een slachtofferrol door de ganse manipulatieve toestand maar werk aan het liefdesveld, het laten stromen van je eigen liefdeskracht brengt de liefdeskracht in de wereld.

In mijn nieuwe project 'De cirkel van de wijze vrouw' gaan we samen op pad. We ondersteunen en vertrouwen elkaar in onze kwetsbaarheid. Ik nodig jullie uit jullie angsten te voelen en uit te spreken zodat de liefde terug kan stromen. Liefde is de sleutel.

Heb je interesse? Het evenement staat op facebook https://www.facebook.com/events/1979400615524444?active_tab=about.

Je mag mij ook via mijn site contacteren.

Groetjes vanuit Nelesnest.