over spiegels van de buitenwereld die je helpen je binnenwereld op te kuisen

Elk stuk ik schrijf schrijf ik om bewustzijn te brengen op zelfliefde, zelfheling.

Ik kuis op in mijn leven, alle overtuigingen, alle patronen die mij niet meer dienen. Ik wil het goddelijke in mij dienen, de liefde die ik ben. Dit is een belofte die ik maakte toen ik even dood was, zo voelt dat voor mij. Zowel persoonlijk als voor het collectief.

Sommige energieën zitten nog wat in de weg om de liefde onvoorwaardelijk te laten stromen. Zowel in mijn fysiek lichaam als in mijn andere lichamen.

Ik voel dat de liefde voor mezelf nog wordt tegengehouden zo nu en dan.

Ik vraag dan hulp, zet intenties, om mij signalen te brengen.

De laatste dagen krijg ik spiegels over kwaadheid.

Er stopt een wildvreemde man met zijn fiets en begint heel zijn verhaal te vertellen. Hij is kwaad op zijn ex en vertikt het haar te vergeven. Het enige wat ik zeg tegen hem is: waarom kan je niet vergeven, wat maakt je nog steeds zo kwaad?

Bij het verder wandelen komt deze vraag naar boven: waar zit bij mij nog kwaadheid naar mezelf en kan ik mezelf niet vergeven? Ik laat het even rusten.

De volgende dag word ik tijdens de vrouwencirkel getriggerd. Ik krijg een zeer vervelend gevoel van binnen door een uitspraak van iemand maar ik parkeer het en zwijg.

Ik ben het hele weekend wat kortaf en weet niet goed hoe het komt. Er broeit iets.

In de zangles op maandag wordt het duidelijk dat er spanning zit op mijn keel in plaats van een goede steun thv buik en middenrif.

We leggen de focus op ademsteunoefeningen, en vooral niet op het juist zingen. Ik mag ernaast zitten, ik hoef het niet perfect te doen. Er komt iets los in mijn longen. Ik voel opluchting na de les.

Dinsdag ga ik met onze hond naar de dierenarts.

Hij heeft een wonde opgelopen aan zijn kaak en die wordt groter en groter.

De korst die zich heeft gevormd op de etterende wonde moet er terug af.

De tranen komen en ik laat ze vloeien. Ik concentreer mij op de energie die zich vormt in mijn lichaam en laat het gewoon gebeuren. Geen weerstand.

Wanneer ik thuis kom mag ik nog eens mijn tranen laten stromen in de armen van mijn dochter.

Voor mij spiegelt James mijn etterende wonde van kwaadheid. Kwaadheid die er nooit mocht zijn en die een diepe energetische wonde heeft gecreërd in mij. De harde korst die ik hierrond had gevormd tijdens al die jaren maakte dat ik kwaadheid niet meer kon voelen. Ik kon mij er niet meer mee verbinden en ze woekerde maar verder. Ik was er zelfs heel bang van geworden.

Door dit inzicht ben ik vandaag mijn kwaadheid gaan communiceren naar de vrouw van de cirkel. Ik heb haar zelfs bedankt voor de spiegel. Ze is een geweldige vriendin.

Dit is hoe ik met kwaadheid wil omgaan, ze een stem geven.

Fysiek voel ik de kwaadheid vooral in de rechterhelft van mijn lichaam. Ik ben namelijk tien keer gebeten door een insect terwijl ik aan het snoeien was in de tuin. De jeuk brengt ook kwaadheid naar boven.

De kwaadheid, diep verstopt, zat in de weg om de liefde te laten stromen.

Nu is de kwaadheid aan het oplossen. Hij heeft aandacht, erkenning en liefde gekregen. Ik heb ermee gecommuniceerd.

Wat ik voel is dat, wanneer de kwaadheid bij mij oplost, ik ook geen behoefte meer heb op alles kwaad te worden buiten mij en zo mijn oordeel kan laten vallen.

Het hart gaat open en ik kan vanuit liefde kijken naar het kwade, vanuit mededogen.

Ik alleen ben verantwoordelijk voor mezelf. Ik hoef mij niet te bemoeien met de daden van een ander of daar een oordeel over te hebben. Hoe meer ik mijzelf liefheb hoe meer ik naar de wereld buiten mij kan kijken in liefde.

Dat is waar eenheid over gaat. Alles heeft een effect op alles. Elke gedachte, elke daad.

Zou het niet prachtig zijn als iedereen volledige verantwoordelijkheid leert hebben voor zichzelf of er toch naar streeft? Dat heeft niks met egoïsme te maken.

De intentie zetten jezelf lief te hebben in al je facetten. Dit brengt je in een liefdevol ontwikkelingsproces.

Je verantwoordelijkheid hierin nemen creëert een mooiere, vredevolle wereld.

Het stopt het vingerwijzen naar de ander en het oorlogvoeren binnen en buiten jezelf.

Geloof dat jij de creator bent, jij hebt het touw in handen, niemand anders. Omarm je goddelijkheid, je authenticiteit.

Veel liefs vanuit Nelesnest.